South Island Road trip

Het warme einde van mijn 2014 was anders dan normaal. December is de enige echte maand die voor mij uit tradities bestaat. Geen tradities dit jaar, wel expedities. Een beetje verlaat mijn zo compact mogeljik samenvatting:

Verjaardag
Dit jaar was ik 3 weken jarig! Een week ervoor, dezelfde week en een week erna ben ik geweldig verrast door post uit Nederland! Mijn muur hangt dankbaar vol met maar liefst 30 verjaardagskaarten!! :D Een paar dagen ervoor is mijn verjaardag gevierd met een zeer geslaagd tuin/BBQ/kampvuur feest en op de dag zelf hebben mijn huisgenoten mij een speciale dag bezorgd met een gezellig diner en een kiwicake. Ik heb genoten.

Vakantie
21 december ging mijn roadtrip naar het zuidereiland van start. Samen met een andere overzeese stageloper van AgResearch besloten wij samen het zuidereiland te gaan verkennen tijden de christmasbreak. Planning: Langs de westkust naar beneden en de oostkust omhoog. We vertekken op 21 december, retouren op 4 januari en op nieuwjaardag zijn wij (hoogstwaarschijnlijk) in Queenstown. Dat was de planning. Meer dan een busreis, een ferry en een huurauto hadden wij niet geboekt.

Dag 1 en 21 december: Het zuidereiland - Picton
12 uur vertrokken van Palmerston north (thuis), 23.30 p.m aankomst in Picton (aankomstpunt met de ferry in het noorden van het zuidereiland). Tijdens de overstap in Wellington stopte een dame in een rode sportsauto langs de weg om ons te vragen of ze ons een lift kon geven, want wij gingen naar de ferry terminal right? Het was nl. heel winderig weer en ze vond dat wij als toeristen niet met dit slechte weer helemaal dat end moesten lopen. Ergens na 00.00 aankomst op de camping en in het donker de tent opgezet. Het was mijn allereerste keer kamperen en het was koud. Tot 00.00 uur liep ik nog in een hempje rond, na 00.00 lag ik te bibberen in mijn slaapzak.

Dag 2: Abel Tasman National Park
Hebben jullie wel eens van die reizigers met overvolle bagage gezien die budget ogen te reizen. De mensen die met rugtassen lopen waarvan schoenen ergens aan de buitenkant bungelen, slippers in een buitenste zijvak, met daarboven een turkois met alimulium slaapmatje geconstueerd, een vles water in de andere buitenste zijvak, met daarboven een enerzijds blauw en anderzijds groene slaapzak (met een geel stuk touw om het geheel netjes bij elkaar te houden) vastgeklikt. In het verleden heb ik deze reizigers wel eens op stations of op tv gezien en met hen meegeleefd hoe vermoeiend en het wel niet moest zijn en hen bewonderd voor hun vrije geest en lef om er ‘zo’ bij te lopen. Ik behoorde vanaf vanaf vandaag tot deze groep reizigers realiseerde ik mij toen onze buurman in caravan ons in de ochtend vertelde dat hij en zijn vrouw zich afvroegen hoe wij met alle bagage liepen.
Enigzins gespannen bezochten wij in de morgen het autohuurbedrijf (het huren van een auto is na 3 achteraf-annuleringen van verschillende bedrijven niet geheel soepel verlopen) en hebben daar ons vervoer en onderdak opgehaald. Zij was al 162824 km oud en haar naam was: Sunny silver Nissan

Het echte avontuur kon beginnen and we didn’t leave the best for last. First stop was abel Tasman. U word geadviseerd dit even te googlen. De afbeeldingen liegen niet(: Hier woont een geweldig strandkust naast een tropisch oerwoud-ogende bos. Onze twee dagen vervolgden zoals de survival programma’s op tv. Met onze portable slaapkamer, weekendtas, keukenkast en fornuis hebben wij een grote 2 uren door het bos gesjouwd om te ariveren bij Apple Tree Bay – een open stuk strand die men met zijn chemisch toilet en enkele kraantjes met niet-direct-drinkbaar water als campsite beschouwd, met 5 sterren uitzicht. Het is het primitiefs dat ik ooit geleefd heb (voor 2 dagen), maar dat kan ik over de ervaring niet zeggen!

Dag 3: Abel Tasman National Park
Net zo willekeurig als de rest van de planning, hadden wij een tweede campsite verderop geboekt. De enige echte vergissing. Na een bezwete en vermoeiende 2 en een half uur door het bos omhoog en omlaag liepen wij een bordje tegemoet die ons dood leuk mede deelde dat ons oorspronkelijk geboekte campsite vanaf hier nog zo’n 12 km/4 uren verder op woonde. De keus was al gauw gemaakt: we nestelen ons (illegaal?) op de eerstvolgende campsite. Met een minder glamoreus uitzicht wachtte ons wel wat picknicktafeltjes en een kraan met drinkbaar water.

Dag 4: Motueka
Na vier uur terug lopen, bereikten we eindelijk de auto. Next stop was Motueka. En eindelijk een douche!!!

Dag 5: Greymouth
25 december, het is kerst denk ik! Onze weg bracht ons na uren rijden en een tussenstop bij de Pancake rocks in Punakaiki (bijzondere gewaarwording van natuurlijk gesteente) in Greymouth. Klein stadje en naast een ruige kust, niet zoveel te zien/gezien. Stiekem voelde ik het wel jammer dat deze kerst niet met familie en veel eten zou zijn. Never lose your christmas spirit, though! De gastvrouw van de camping bracht mijn kerstgevoel namelijk terug met een klein lief gebaar toen ze ons tijdens het boeken wat chocolaatjes en een stuk zelfgemaakte cake in een servetje kwam brengen. Na een half uurtje in de minijacuzi (!) die wat gevoelig was voor ons -ik vergat te vertellen dat mijn reismaatje op zijn borst vreselijk rood verbrand was en ik opgezwollen uitslag had gekregen van hoogstwaarschijnlijk de zon – hebben wij na twee dagen eindelijk een douche kunnen nemen! Zwemmen in de zee houdt je ook redelijk schoon hoor ;-) Na het koken, ontmoette wij drie Israelische jongeren die na hun legertijd voor wat maanden door India, Cambodja en Nieuw-Zeeland reizen, wat heel gebruikelijk schijnt te zijn in Israel. We hebben de avond toen gevuld met een heel leuk en uitdagen Israelisch kaartspel gespeeld en hebben wij meer kennis opgedaan over leuke plekjes op onze route en over het vrije Israel en zijn bewoners.

Dag 6: Fox Glacier
Reizen gaat om avontuur. Ik nam het 20 dollar opleverende uitdaging om met mijn volledige outfit voor 2 minuten onder een willekeurige openbare waterval op de terugweg van de de Franz Josef Glaciers te staan, dan ook graag aan. Een hele leuke herinnering en een koude aanrader!!! ;D
Wat ook leuk was op deze dag is dat ik puur per toeval het uitzicht van Lake Matheson herkende van mijn beauroblad op werk die ik destijds willekeurig van het internet had afgehaal. Mooi! Op deze avond had ik het even gehad met de koude avonden en besloot in de auto te slapen die geparkeerd was naast onze tent. Ik had de hele auto voor mezelf, hoewel dat voor een slaapplek niet veel is…

Dag 7: Wanaka
Wanaka is een leuk stadje! Gezellig aan een meer en met een leuk optische ilusie museum. Net buiten de stad hebben wij gratis – na het negeren van de 7 dollar donatiebox – op een grasveld aan een riviertje gekampeerd.

Dag 8: Te Anau
De volgende ochtend een koude zwemdouche genomen in de heldere moeder natuur. Daarna naar de ‘Puzzling world’ in Wanaka geweest; leuk museum met fysieke en mentale optische illusies. Na het menselijke doolhof vervolgen wij onze weg verder richting het zuiden naar Te Anau.

Dag 9: Milford Sound
Een heel erg mooi gebied! De beste manier om de bergen en Milford sound te bezichtigen werd aangeboden via helikopter of cruise. Als student zijnde, zochten we naar een goedkoop alternatief en hebben vervolgens een spontane wandeling/beklimming in het naastgelegen bos gedaan. Er was geen pad, dus probeerden we maar zo hoog en ver mogelijk te komen voor een mooi uitzicht. Eenmaal boven was het een prachtig uitzicht door het bos; vele kolossale bergen omringd door water. Voor zo een uitzicht, moet je eigenlijk van perspectief kunnen veranderen, maar wij waren tevreden na onze 1.5 uren tramp! Terug in de auto ontdekten wij dat we precies hetzelfde uitzicht voor ons zagen als die op de voorpagina van de reisgids van mijn Duitse reisgenoot. Uiteraard hebben wij dit vastgelegd, met boek in de hand als bewijs.
Het weer werd al minder, dus stopten wij onderweg bij een freedom campsite. Helaas heeft de donatiebox ons dit keer betaald gezet in menselijke vorm wanneer de ranger ons in de tent kwam opzoeken voor het collecteren van de camping fee.

Dag 10: Queenstown
Het regende in de ochtend dat we wakker werden. Water in de tent en het bleef maar gieten. In pyjama’s hebben we maar de tent opgevouwen en begonnen te rijden in de richting van Queenstown. Beschaving en radio! :D In dit leuke stadje probeerden wij accommodatie te regelen aangezien kamperen in de buurt hier niet bestond. Er was goed nieuws en slecht nieuws. Zonder te reserveren hadden wij dankzij een annulering geluk met het vinden van een hostel voor vannacht. Morgen, oudejaarsavond, was echter een probleem; hoe moesten wij weten dat er met Oud en nieuw 10.000 toeristen naar Queenstown kwamen? Wij hadden twee opties; een motel boeken voor 3 nachten. Was geen probleem, zei de medewerkster, als wij dan maar 1 nacht zouden gebruiken. Dacht het niet. Optie twee was een hotel van 500 dollar. Natuurlijkerwijs creëerden wij optie 3; in de auto slapen. De medewerkster ving mijn opmerking op en zei dat hiervoor een 200 dollar boete gold in dit gebied. ‘ Oh, well, dat is nog altijd goedkoper dan de andere opties’ antwoorde het stemmetje in mijn hoofd haar. Mijn mond bedankte voor haar hulp.
In de Haka Lodge hostel ontmoette wij drie Friesen waarvan er twee bij ons op de kamer sliepen. Zij boden ons heel vriendelijk wat te drinken aan en adviseerden ons om vanavond ook een van de kroegen te bezoeken. Uiteindelijk zijn wij hen in de avond niet meer tegen gekomen, desalniettemin hebben wij wel een leuke avond gehad met live muziek in ‘The Pig’! (ik kan mij nog steeds geen goede motivatie indenken die de ondernemer heeft gehad voor de naam van zijn kroeg. Zonde!)

Dag 11: Queenstown
De laatste dag van het jaar! Wij checkten uit, liepen wat rond in de stad en zijn uiteindelijk met de Gondola lift omhoog gegaan. Mooi uitzicht over Queenstown was dat! Vanaf daar kon je met de luge naar beneden! Dat was echt onwijs leuk om te doen: met een soort karretje op kleine wielen waarmee je alleen kon sturen en remmen. Echt een aanrader voor een ieder!! Na de ritjes, hebben wij wat gegeten en waren daarna erg moe. Uitrusten konden wij niet echt, want wij konden het het hostel niet meer in. Als ‘hobo’s’ (dakloze dwaler) lagen wij elk op een bank te midden van een winkelcentrum, te moe om nog iets te ondernemen. Gek genoeg voelde ik mij niet ongemakkelijk, dat was pas later toen ik opmerkte dat vier bewakers ons met een niet al te vrolijke blik in de gaten hielden. Verbaasd waren wij dat een jongeman op de terugweg van het toilet ons (dwalende toeristen die languit op bankjes lagen) begon aan te spreken. De jongeman bleek een Brabander!

Na een paar uur maakten wij ons klaar voor een laatste avond van 2013 in Queenstown! Het was een hele gezellige avond geworden((: Alleen jammer was dat wij pas na 10 minuten door hadden dat het al nieuw jaar was; er was vuurwerk maar geen aftelling!
Wij hebben in 2014 als roosjes geslapen in de auto.

Dag 12: Oamaru
Pinguins bekeken! Deze kolonie komt elke dag rond hetzelfde tijdstip de zee uit om op via het strand naar het bos over te steken. Leuk om te zien(: Oamaru was wat anders dat de andere stadjes die wij hadden gezien, omdat het een klein historische stadje is met oude gebouwen. Deze stad had destijds een achterstand in ontwikkeling opgelopen en daar is men achteraf dankbaar voor, omdat zijn historische architectuur zo bewaard is gebleven.

Dag 13: Akaroa
Door geluk bij een ongeluk belandden wij laat in de avond in dit kleine stadje. Aan de haven vonden wij een parkeerplaats naast een restaurant en 10 meters van openbare toiletten vandaan. Dit werd onze accommodatie. In een parkje naast de haven kookten wij onze maal met ons vervoerbaar gasfornuisje. Was een prima avond en we waren net wakker voordat ze aan de slag gingen met het terras van het restaurant. Akaroa is een schattig frans dorpje, met een mooi uitzicht aan de haven.

Dag 14: Christchurch
Voor degenen die dit niet wisten: Christchurch is momenteel een verwoeste stad vanwege twee heftige aardbevingen, waarvan de laatste in 2011. Het was een hele aparte gewaarwording om in deze stad rond te lopen, want de sfeer was erg triest. Er waren nog steeds veel destructies zichtbaar en veel teken van leven, naast een pleintje en mini marktje, hadden wij niet gevonden. Next stop: Kaikoura.

Dag 15 en 4 januari 2014: Kaikoura
Hier hoopte mijn reisgenoot zijn droompje in vervulling te laten gaan; het aanraken van een zeehond. In de morgen bezochten wij eerst een klein marktje langs de weg. Onverwachts liepen wij de jongeman weer tegemoet, die ons als hobo’s zijnde in Queenstown had aangesproken. Blijkt dat hij en zijn vrienden dezelfde route, met overeenkomende begin en einddatum, deden! Zij liepen alleen een halve dag voor op ons. Hierna hebben wij een plek met rotsen opgezocht waar veel zeehonden schijnen te verblijven. We hebben er een aantal gezien en na een half uur (voor mijn gevoel) rustig naast de zeehond te hebben gezeten, ging de droom van mijn reisgenoot heel vlug in vervulling. Met mijn onverwachte sprong op een rots naast een zeehond heb ik ervaren dat de langzame en rustige zeehonden ook zeer defensief en agressief kunnen zijn.
Weer onderweg stopten we bij een uitkijkpunt, en daar waren tientallen zeehonden te zien!! Hele grote en ook veel kleintjes die aan het stoeien waren. Erg leuk om deze sterk odeurende dieren in hun natuurlijke omgeving te zien.

Eenmaal weer in Picton, in de vooravond, konden wij pas om half twaalf s’ avonds aan boord. Om 04:30 uur kwamen wij in Wellington aan en de laatste loodjes waren zwaar! Niks was open en opnieuw hebben wij als hobo’s op de grond van het treinstation gelegen, hongerig. Het was om 6 uur s’ochtends dat ik de lampen van de Mac Donalds, recht aan de andere kant van de weg, als verlossing aan zag gaan. Mijn kleine bagel heeft ongelovelijk verukkelijk en als een zegen gesmaakt die dag!!! De bus arriveerde verlaat in de regen en na een 2 uur nekvermoeiende busrit, kwamen wij aan in good old Palmy. Geen geschikte bussen die reden, dus vervolgde ik mijn laatste strijdende tocht van een uur met al mijn bagage (waarvan een van de weekendtassen vlak voor, tijdens en vlak na de roadtrip, op 4 plekken rupturen had opgelopen met defecte handvaten en rits) naar huis.

Ik was op en het eerste wat ik bij aankomst deed, was de 1.5 kg Edammer kaas aansnijden die mijn lieve en gekke familie mij voor mijn verjaardag had opgestuurd.

Foto’s volgen gauw.