Eerste update in Nieuw-Zeeland

Na 12 dagen eindelijk mijn eerste update!

De eerste dag(en)
Na een erg fijn afscheid van een geweldig team ben ik op 27 augustus het vliegtuig ingestapt op weg naar mijn grote avontuur. Na 45 uur, 3 vluchten en 5 overstapen kwam ik aan op het vliegveld van bestemming in Palmerston North.
Over het algemeen is de reis erg goed verlopen en heft China Airlines erg goed voor mij gezorgd ;D Tijdens de eerste vlucht raakte ik aan de praat met een succesvolle Belgische tennisser die zijn hele leven al in Taiwan woont. Hij reist samen met zijn vader, senior tennisser, de wereld af voor toernooien. Ook leerde ik tijdens diezelfde vlucht Sana kennen, die met de zelfde overstap naar Sydney zou reizen om er een paar maanden te werken als au-pair. We waren beide erg blij elkaar ontmoet te hebben en hadden binnen no time een hele goede klik!
Samen met haar 10 uren op Taiwan doorbrengen was een eitje! We kwamen zelfs tijd tekort(:
In Sydney namen we afscheid van elkaar en gingen toen (weer) onze eigen weg.
En daar ging ik weer. Solo mijn weg vervolgen.

Mijn supervisor, Peter, haalde mij s ’avonds van het vliegveld op, waarna hij en zijn gezin mij die avond hebben opgevangen en een spoedcursus over Nieuw-Zeeland en Palmerston North gaven. Mijn eerste dag was niet wat ik had verwacht: 06:00 uur op om mijn koffer weer in te pakken (in Auckland bleek mijn koffer te zwaar voor de binnenlandse vlucht. 46 kilo was toegestaan, maar verspreid over twee items… Daar zat ik dan in de avond, op een vliegveld aan de andere kant van de wereld, gehurkt de overige kilo’s van mijn koffer over te brengen naar een grote plastic tas). Het was namelijk een vrijdag, dus een werkdag en ik kreeg meteen een rondleiding en introductie door de campus van het onderzoeksbedrijf. Ook ontmoette ik mijn tweede supervisor, Sandra (niet wetende dat ik twee supervisors zou hebben). Net als Peter, is ook Sandra een belangrijke wetenschapper met zeer succesvolle publicaties.
Ik werd alleen gelaten met Sandra en het werd een lange dag met veel indrukken, informatie, ontmoetingen, een foto, papieren en aanvragen die geregeld moesten worden. Ondanks de vermoeidheid voelde het wel alsof ik een goede start had gemaakt met mijn nieuwe leven in NZ. Ik had nu eindelijk weekend..
Uitrusten? Nope. Mijn nieuwe leven had een vliegende start gemaakt. De volgende avond werd ik opgehaald door Sonal, een van de studenten, om met de rest van de studenten Mexicaans te gaan eten en een film te bezoeken. Sandra had vrijdag namelijk een lunch georganiseerd met de studenten, waardoor ik bijna iedereen in een keer heb leren kennen.
Sandra gaf mij en mijn bagage vrijdag een lift naar mijn huis. Ik heb een fijne kamer en 3 hele leuke ‘flatmates’: Lin Bo uit China, Sandeep uit India en Evelien uit Wageningen. Sandeep en Lin Bo werken ook bij AgResearch, waar ik stage ga lopen en ga werken. Het bureau van Lin Bo en ik grenzen elkaar. Had ik al verteld dat ik mijn eigen bureau heb gekregen?!((: De eerste avond thuis was ook al top. Lin Bo kookte voor ons allemaal en het was echt heel lekker!

De daaropvolgende dagen
Hierin leerde ik van Sandeep de weg (25 min) op de fiets naar werk, meer mensen kennen, de gang van zaken in het bedrijf en meer.

Waar ik heel erg aan moest wennen is de kou. Die had ik van tevoren zeer en zeer onderschat (eigenlijk geen rekening mee gehouden).
Wat feitjes:
- Het is in September net lente geworden in Nieuw-Zeeland.
- Een aantal Nieuw-Zeelanders lopen met 10 graden in korte broek of zelf met slippers. Je komt zo nu en dan ook mensen tegen op blote voeten in de supermarkt.
- Nieuw-Zeeland loopt tien uur voor op Nederland.
- Het fietspad bevind zich hier op de autoweg en fietsen met helm is verplicht.

Dat het nog even duurt voordat de temperaturen gaan oplopen, begint nu door te dringen en ik pas me aan. De dagen kunnen zo nu en dan ook een tijdje verassend mooi en lekker zijn. Zelfs na een lange dag, vermoeid, hongerig en rillend van de kou op de fiets wist ik 25 minuten met een glimlach naar huis te fietsen, want het is een mooi land, wat je zorgen doet vergeten. De natuur is mooi en rustgevend en de mensen zijn ongelofelijk hartelijk en behulpzaam. Op werk, komt het merendeel uit het buitenland en ook op straat zie je veel bevolkingsgroepen (Europeanen, Maori’s, Aziaten, van alles!) en een ieder lijkt zo kalm.

Verder volgden er ook meer uitnodigingen, nieuwe indrukken en kennis over de stad.
Komend weekend gaan we met een groep studenten naar Wellington (hoofdstad en tweede meest bruisende stad van Nieuw-Zeeland). Ik kan niet wachten om meer van het nieuwe land te zien!


Nieuw leven
Ik heb een geweldig afscheid in Nederland gehad met geliefde familieleden, collega’s en vrienden (iedereen die ik waardeer en niet onder de eerste twee valt). Mijn familie gaf mij een mooi en liefdevol afscheid. Vrienden verrasten mij en wensten mij geluk. En met mijn collega’s heb ik een superfijne tijd gehad. Ik zal ze allemaal zeker missen! Maar de afscheidsfoto’s, stiekeme verrassingskaarten met foto’s in mijn tas, afscheidswoorden met foto’s op papier en gelukwensen uit onverwachtse hoek deden mijn allemaal ontroeren. Ik heb oprecht geweldige mensen om mij heen. Veel die ik heb gekregen, een heleboel die ik heb gevonden en een paar die ik heb uitgezocht.
Het gevoel van geluk is wanneer je weet dat de tranen die je voelt opkomen uit dankbaarheid zijn.

En net zo geweldig werd ik hier ontvangen. Iedereen die ik tot nu toe heb ontmoet (thuis, op het werk, op straat, in de winkels) is erg vriendelijk en open geweest. Zelfs het land zelf verwelkomde mij met een regenboog bij landing…

Ik ben nu twee weken en 18555 km verder en ik voel me al op mijn plek.

Liefs uit Palmerston North, Aotearoa (Nieuw-Zeeland)