Een Maandje Verder

Zoals de indrukken meer worden, worden de updates groter tussen het drukke leven in.

Allereerst, bedankt voor alle leuke berichtjes en reacties. Deze worden zeker allemaal gelezen en gewaardeerd.

Leven in Palmy
Een ‘local’. Zo werd ik laatst genoemd door een van de PhD studenten die hier al een paar jaar zit. Het was laatst dat ik weer een kaartje op de post kreeg en toen ik aanwijzingen moest geven naar mijn huis dat ik mij echt een bewoner hier voelde. Het is heel bizar hoe gauw je je een plek eigen kan maken en je innestelt.
Vandaag heb ik voor het eerst de zondagmarkt hier om de hoek bezocht. Het was klein, maar marktjes hebben toch altijd wel iets leuks. En waar ik normaal in de supermarkt maar 1 stuk verse groente mee naar huis neem, kon ik dat nu met meerde doen voor een goede prijs(: En tegen opruimingstijd gaan, heeft zo zijn voordelen: ik kreeg 9 stuks komkomer in mijn handen geduwd voor 2 dollar (~ €1,20). Wat te doen met 9 stuks komkomer? Lekker op azijn zetten op Surinaamse wijze. Nog een voordeel van op jezelf wonen en op de centjes moeten letten; je wordt (gedwongene) creatief met koken. Vandaag was ook de eerste dag dat ik met korte broek in de tuin kon zitten. LENTE in Nieuw-Zeeland!! :D

Stage
Na morgen ga ik weer met mijn supervisor aan de slag, die voor twee weken Europa had bezocht. Alleen verder aan het project werken was een goeie uitdaging. Die twee weken waren hele goede leermomenten om aan mijn timemanagement en fouten maken te werken. IK heb het erg naar mijn zin gehad zelfstandig te werken. Het werkplan dat Sandra (mijn supervisor) voor mij had achtergelaten, bleek meerdere malen aangepast te moeten worden omdat de methodes niet de gewenste resultaten leverden. Samen met Peter (andere supervisor) had ik dan brainstormsessies die tot nieuwe ideeën leidden. Uit frustratie ging ik van tevoren ook zelf opzoek naar alternatieven. Ik heb geleerd dat frustratie een hele goede aanleiding is voor andere perspectieven en succes;) Waar ik gedacht had in de tussentijd zonder supervisor alleen te maken zou hebben met praktische laboratoriumobstakels bleek ik mijn tijd voornamelijk te vullen met het verzinnen van alternatieven. Dagen ben ik bezig geweest met testjes voor nieuwe methoden. Vaak zonder succes, maar mijn tweede supervisor hielp mij met de moed erin houden door met een (simpele) vervolg stap te komen. Van te voren wist ik al wel van verhalen en een beetje ervaring dat wetenschap een ‘ proces’ is en geen gebeurtenis end at heb ik de afgelopen weken mogen ervaren. Ik ben vorige week, na een brainstormsessie, uren bezig geweest met het meerdere malen verkrijgen van één soort protozoa (uitleg volgt). Ongeveer 8 uur tijd en voor mijn gevoel weken van geduld is gaan zitten in 6x 1 druppel in minibuisjes. Nog een twee uur extra om het materiaal in een machine te laten vermenigvuldigen leverde uiteindelijk 6x Negatief resultaat! De methode afdoende om het genetisch materiaal van die enkele cel vrij te krijgen. Teleurgesteld deelde ik het nieuws met mijn tweede supervisor. Hij bedacht meteen een vervolgstap en vertelde mij een soort van enthousiast (en vast geruststellend bedoeld) dat ik mij niet druk maken en dat mijn werk toch 90% van de tijd niet zo slagen. Dat is hoe het werkt in wetenschap. En dat ik het deed voor die 10 procent!

Mijn huidige onderzoek
Ik weet natuurlijk niet hoeveel iedereen weet over dit onderwerp dus ik zal proberen het zo globaal en duidelijk mogelijk uit te leggen(:
Hier in Nieuw-Zeeland doet men veel onderzoek naar de uitscheiding van methaan-gassen. Dieren in de weiland scheiden deze gassen uit, die voor globale klimaatschade leiden, door zogenoemde methanogenen (micro-organismen) die zich in de magen van deze dieren bevinden. Waar vee normaal verantwoordelijk is voor 4,3% van de totale broeikasgassen, zijn deze in Nieuw-Zeeland verantwoordelijk voor 32%. In mijn onderzoek richten wij ons op de protozoa in de maag van runderen. Protozoa zijn net als bacteriën (iedereen is daarmee wel bekend) micro-organismen, maar dan een stuk groter (ongeveer 10x zo groot). Er zijn suggesties dat de methanogenen in de maag aan bepaalde soorten protozoa hechten. Wanneer men weet welke soorten dit zijn, kunnen deze gericht geremd worden en hiermee hopelijk ook de uitscheiding van methaan. De huidige manier van onderzoek naar protozoa is nog (te veel) gericht op miscroscopisch werk. Men wilt dit voortaan op moleculair niveau doen wat veel sneller is en waarvoor geen speciale experts nodig zijn. Uit een voorgaande onderzoek van mijn supervisor bleek dat er een bepaalde soort protozoa was die wel geteld is onder de microscoop, maar die bij het moleculair sequencen (de volgorde van het DNA) niet naar voren kwam. Het gaat hierbij om de soort Charonina ventriculi (zie foto gemaakt onder de microscoop) die nog niet in de publieke database te vinden is en verder onderzoek dus in de weg staat. Ons doel is het DNA van deze specifieke protozoa in kaart te brengen. En momenteel zit ik nog in de beginfase van het onderzoek. De monsters van de maag heb ik al verkregen. dat is heel apart om mee te maken: Er zitten al jaren een soort van rubberen stop in elke koe die men gewoon met de hand eraf kan halen, waarna er rechtstreeks maagmonsters genomen kunnen worden. Heel interessant, maar man wat stinkt dat en als je peg hebt en de koe moet hoesten of zijn ontlasting moet vrijmaken, moet je gauw plaats maken omdat de inhoud van de maag dan uit het gat wordt geprest als die openstaat. Er komt dan namelijk druk op de maag te staan, die bij het gat (een diameter van ong. 15 cm) een uitgang vindt. Die monster heb ik al verwerkt waarbij al het plantmateriaal verwijdert is en ik nu alleen maar vloeistof in buisjes heb waarin zich micro-organismen bevinden. Momenteel zijn we bezig met het isoleren van 1 cel en het DNA verkrijgen. Daarna volgen ingewikkeldere stappen voor het in kaart brengen van het DNA.

Weekenden
Het mooie van het leven hier is, is dat wij studenten (vooral de stagelopers) ons dit weekend realiseerden dat wij onszelf door de weeks zien als hardwerkende studenten en in het weekend als vakantiegangers!

Wellington
Een paar weken terug hebben we met een groep internationale studenten van werk en thuis (uit NL, Duitsland, India, Canada, Ierland en Oostenrijk) een trip gemaakt naar Wellington, wat 2 uur rijden is van Palmy (Palmerston North). Het was er erg gezellig met veel lopen en zien overdag en daarna nachtleven ervaren. Na een paar uurtjes slaap moesten we de volgende dag om 10 uur weer uitchecken uit het hostel en hebben we nog het beroemde Te Papa museum bezocht en wat meer site-seeing gedaan. Zo zijn we naar Mount Victoria gereden waar je voor 360 graden een ongelofelijk uitzicht heb op de hoofdstad van Nieuw-Zeeland.

George track
Twee weken terug heb ik mijn eerste echte ‘hike’ gedaan. We hebben ongeveer drie uren lang door het bos gelopen. Ondanks dat het 80% van de tijd aan een stuk door heeft geregend, vond ik het geweldig! Het bos was zo indrukwekkend. Het deed mij gek genoeg aan het tropische oerwoud in Suriname denken, aan de andere kant van de wereld. Het enige verschil was dat er hier een ongelofelijk mooi uitzicht op het bergachtig landschap te zien was. En windmolens! Ze hebben er hier een tiental op de bergen geplaatst.

IPC Spring festival
Vorige week was er een klein festival in Palmy van een Aziatische uiversiteit. Alle acts waren naar binnen verplaatst vanwege het slechte weer. Gelukkige hadden we van te voren al lekkere hapjes bij de kraampjes gehaald. Met de bijzondere acts hebben we van een regenachtige dag toch een leuke dag gemaakt.

Vooral via mijn stage/werk leer ik via via steeds meer mensen (beter) kennen. Van verschillende landen, verschillende leeftijden, verschillende achtergronden en verschillende geslachten. Allemaal hier en nu in Nieuw-Zeeland.

Castlepoint
Gisteren: De tripjes worden echt per week geweldiger en ik raak elke keer nog meer onder de indruk van de natuur hier! Het was een spannende 2 uren rijden vol bochten langs de railing van de stijle bergen en rivier. Voor het eerst het strand hier gezien en het weer was ineens prachtig! Lagen kleding werden verwijderd en zover als ons kleding ging zijn we de koude zee in gelopen. We hebben gelopen naar de vuurtoren en de stijle kliffen (waar enkele vissers op plekken zaten, waar ik geen idee van heb hoe ze daar ooit zijn beland, met 5 hengels tegelijk wachtten op beet). We hebben met sushi (dankzij de Chinese huisgenoot van een student) gelunched op de winderige kliffen hoog boven de ruige zee. We vervolgden onze tocht toen naar de andere kant van het strand. En ik zal niet te veel woorden wijden aan de beschrijving hiervan, want ik weet dat er geen woorden juist genoeg zijn om te vertalen in het zicht dat ik gisteren heb gehad.
Het was ongelovelijk! Geweldig, groot, veel en ver, strak, machtig, ruim, levend en kalm.

Door de weeks ben ik een hardwerkende student, in het weekend een vakantieganger en de hele week door een nieuwsgierige ontdekker.